Ze schaatste op professioneel niveau bij IKO, maar een  echte schaatsblessure – de befaamde zwabbervoet – noopte haar deze geliefde sport vaarwel te zeggen. Maar de in Emmeloord opgegroeide Heerenveense heeft haar ambities verlegd naar het wielrennen. Na een eerste winter waarop ze volledig kon focussen op wielrennen, is ze voortvarend van start gegaan met winst in Brussel-Opwijk en een derde plek in de Wim hendriks Trofee. Beide wedstrijden behoren tot de Women’s Cycling Series, waarin ze uiteraard nu ook leidster is.

Beuing zette zichzelf de eerste maand direct op de kaart en dat was ook precies haar bedoeling. ‘’Dit was mijn eerste winter waarin ik me volledig heb gericht op het fietsen. Ik ben volledig gestopt met schaatsen als gevolg van een zwabbervoet (een soort verkramping waardoor je de schaatsbeweging niet meer perfect kan uitvoeren, red). op de fiets heb je daar gelukkig geen last van. Wielrennen deed ik al langer, maar nu ik me er volledig op focussen kan, haal ik er veel meer voldoening uit en gaat het ook een stuk beter. Wat vooral ook heeft geholpen is dat ik veel meer uren ben gaan maken op de fiets. In de zomer deed ik voorheen nooit al te lange afstanden en in de winter schaatste ik korte afstanden en raakte ik wat duurvermogen kwijt. Nu heb ik de hele winter kunnen werken aan een stevig fundament. Ik kon natuurlijk niet beter beginnen dan direct te winnen. Je moet toch altijd afwachten of het eruit komt. Als dat gebeurt, is dat heel fijn.’’

Dat is ook belangrijk voor Beuling, die zichzelf immers ambitieuze doelen heeft gesteld. ‘’De ambities waren er tijdens het schaatsen en zijn er nu in het fietsen.’’ De klassiekers uit de  Women Cycling Series vormen de perfecte opstap naar het gedroomde hogere niveau. ‘’Je doet in deze reeks anders mee in de wedstrijd, leert je te handhaven in het peloton en het is leuk om te kunnen winnen. Ik ben wel benieuwd hoe het straks gaat als er grotere teams gaan meedoen in de Topcompetitiewedstrijden als de Zuiderzeeronde en de Omloop van Borsele.’’ Haar wapen? ‘’Dat is zonder twijfel de sprint, daar durf ik zeker op te gokken Daar hoort ook bij het positioneren, goed timen en weinig energie verbruiken tijdens de wedstrijd. Ik moet verder nog een beetje gaan ontdekken wat me ligt, ik ben natuurlijk nog maar net op dit niveau bezig. Uiteindelijk zou ik een stap willen zetten en droom ik hardop van uitkomen in de grootste wedstrijden. Ik wil me graag waarmaken, het leven als topsportster is het mooiste wat er is. Ik zal er alles aan doen, of het lukt, is lastig in te schatten, maar ik ben heel gedreven.’’

Vooralsnog is ze lid van De Kannibaal, waar ze zich vijf jaar geleden aansloot toen ze in de zomer meer wedstrijden wilde rijden. Ze sloot zich aan op voorspraak van haar toenmalige docent en omdat ze bij FTC Marknesse geen wedstrijden kon rijden. Beuling kijkt uit naar de Zuiderzeeronde, niet ver van haar voormalige woonplaats Emmeloord. De bachelor geneeskunde heeft ze binnen, maar het vervolg van de studie is even geparkeerd om te kijken of ze al snel een stap hogerop kan maken. En dat kon wel eens niet al te lang duren als de voortekenen niet bedriegen.

Delen